मैं नहीं हम…

 मैं नहीं हम

मेरा नहीं अपनों का..

मेरी ख़ुशी नहीं अपनों की ख़ुशी..

मेरा दुःख नहीं अपनों का दुःख..

मेरा काम नहीं अपनों का काम..

महान

 सारे शहर में खुद खूब 

चिल्लाये की में महान हूं 

पर याद रख तेरी गलतियों पर 

जो चुप है वही महान कहलाता है।

आज मुझे कुछ बात करनी है जो मेरे मन में कही दिनों से चल रही है

હું ભૂલી ગઈ….

 ‘તમને શું ગમે છે એનું ધ્યાન રાખવામાં જ હું ભૂલી ગઈ કે મને શું ગમે છે.’

उड़जा रे पंछी उड़जा रे

उड़जा रे पंछी उड़जा रे! 

खुले गगन में तू उड़जा रे!

क्या कहेंगे लोग ये तू भूल जा रे!

साकार करने अपने सपने,

उड़जा रे पंछी उड़जा रे! 

समाज के सारे बंधन तोड़ जा रे!

अपने आपको ढूंढने,

उड़जा रे पंछी तू उड़जा रे!

मर ने से पहले महेक जा रे!

अपनी सुगंध फेलाने

उड़जा रे पंछी तू उड़जा रे!

अपनों में अनोखा उदहारण बन जा रे!

अपने वजूद को पहचानने

उड़जा रे पंछी तू उड़जा रे!

 

પૂર્ણવિરામ.

પૂર્ણવિરામ.

શું આપણે કામ ને પૂર્ણવિરામ આપી શકીયે? શું આપણે કોઈ સબંધ ને પૂર્ણવિરામ આપી શકીયે. શું આપણે મનમાં આવેલા વિચારને પૂર્ણવિરામ આપી શકીયે. એવું ઘણી વાર બન્યું  હોઈ કે કોઈ વાક્ય પૂરું કર્યું હોઈ અને એ વાક્ય પૂરું થતા જ આપણે ત્યાં પૂર્ણવિરામ આપી દીધું હોઈ.પણ શું ત્યાંથી બીજું વાક્ય ચાલુ નથી થતું ? શું પૂર્ણવિરામ એ કોઈ કાર્ય કે સબંધ કે આપણા વિચારનો અંત છે? જીવનમાં આપણને સુખમાં અલ્પવિરામ અને દુઃખમાં પૂર્ણવિરામ જોઈએ છે. કેમ આપણે જીવનની કોઈપણ પરિસ્થિતિને અલ્પવિરામ નથી આપતા. કોઈ ઘટનાનો અંત છે તો ત્યાં કોઈ બીજી ઘટનાનો આરંભ છે. આપણે એટલું તો સમજીયે છીએ કે અલ્પવિરામમાં પ્રક્રિયા ચાલુ છે. તો એ પ્રક્રિયા સતત ને સતત કેમ ચાલુ નથી રાખતા, આપણે ડરી જઈએ છીએ, આપણે હારી જઈએ છીએ. આપણે સબંધને કામને વિચારને ફુલસ્ટોપ આપીયે છીએ. મને એ નથી સમજાતું કે આપણે ડર ને હાર કે નકારાત્મ વિચારને કેમ ફુલસ્ટોપ નથી આપતા. ઘણા લોકો એવું વિચારે છે કે પૂર્ણવિરામ એ જિંદગીનો અંત છે પરંતુ પૂર્ણવિરામ એ જિંદગીનો અંત નથી પણ એ એક નવી શરૂઆત નો શુભારંભ છે. આપણે એવું તો જાણીયે છીએ કે શરીર નાશવંત છે તો આત્મા અમર છે જો આત્મા અમર છે તો જિંદગી નો અંત કેમ આવ્યો કેહવાઈ. જો પૂર્ણવિરામ શરીર એ આપ્યું છે તો આત્મા એ તો અલ્પવિરામ જ મૂક્યું છે. ઘણીવાર કોઈ આપણેને કહે કે આજથી બધું પૂરું અથવા તો આપણે કોઈ ને કહીયે છીએ કે આજ પછી કંઈ જ નથી ના કોલ ના મેસેજ ના કોઈપણ વાત બસ પૂરું એટલે પૂરુ. આપણે એવું પણ વિચારીયે કે એવું કરીયે છીએ કે તું કોણ કે હું કોણ... તો શું ત્યાં સંબંધનું અસ્તિત્વ નથી રહેતું ? સબંધોનો પૂર્ણવિરામ એ યાદોનો પૂર્ણવિરામ નથી. સબંધોની સમાપ્તિ થઇ શકે પરંતુ મનમાં રહેલી યાદ ને ક્યારેય અંત નથી આપી શકતા દિવસમાં નહિ અઠવાડિયામાં નથી મહિનામાં નહિ કે પછી વર્ષે નહિ પણ શું જિંદગીમાં એક વાર પણ આપણને કોઈની કે કોઈને આપણી યાદ નહિ આવે ? પૂર્ણવિરામને યાદો દ્વારા ફરી એક નવો શુભારંભ આપી શકાય છે. તો બસ દોસ્તો મારે એ જ કેહવું છે પૂર્ણવિરામ માત્ર એક શબ્દ છે. પૂર્ણવિરામ એટલો નાનો છે કે એ આપણા વિચાર આપણા કાર્ય કે કોઈ સબંધ ને પૂર્ણ નથી કરતો...

 જીવન એક દરિયા જેવું છે. જેમ દરિયા માં ગંગા નું પવિત્ર પાણી આવે એની સાથે ગટરનુ ગંડુનું પાણી પણ આવે તો પણ દરિયો એટલો દિલદાર છે કે એ બધા ને આવકાર આપે. એને અડગ રહે, સદંતર વહેતો રાહતો રહે આવું જ આપણી જિંદગીમાં હોય છે. મિત્રો પણ હોઈ ને દુશ્મન પણ હોઈ. મિત્રો ધ્યાન રાખે અને દુશ્મન પણ નજર રાખે. તો આવા લોકો થી આપણા જીવનમાં કેમ નજર લાગી જ

રમત છે અંધારું કે અંજવાળું

રમત છે અંધારું કે અંજવાળું... 

કેવું લાગે કે જયારે આપણે એવું વિચારીયે કે આજે આપણું સપનું પૂરું થશે કે કાલે પૂરું થશે. આપણે મહેનત કરતા જઈએ કરતા જઈએ જેમ જેમ આપણે એ સપનાની નજીક જઈએ એમ એમ આપણે ખુશ થઈએ. આપણામાં ઉત્સાહ વધે, કામ કરવાની ઈચ્છા વધે, આપણે રાતદિવસ એક કરીયે. જેમ આગિયો અંધારામાં પોતાનો પ્રકાશ સાથે લઇ ને ભટકે છે, એમ આપણે જીવનમાં અંધારું છે જ્યાં કોઈ ઉજાસ નથી છતાં પણ આપણે એ પ્રકાશ કે જે હકારાત્મક વિચાર છે એને સાથે લઇ ને જીવીએ. આપણે રસ્તાઓ શોધીયે, ભટકીયે, ઠોકરો ખાઈએ કેટ કેટલું સહન કરીયે, તો વળી ક્યારેક એકાંત જઈ ને કે ખૂણામાં જઈને રડીએ. કાલ સારું થશે એ આશા રાખીને ખોટું પણ બોલીયે. દરિયાકિનારે આપણે નામ લખીયે અને જેવી પાણીની લહેર આવે અને તરત જ નામ ભૂંસાઈ જાય એવી જ રીતે આપણે જે સપનાઓની દુનિયા બનાવી છે જ્યાં રંગો જ રંગો છે, જ્યાં પ્રેમ છે, જ્યાં શાંતિ છે, જ્યાં લાગણી છે, જ્યાં વિશ્વાસ છે, જ્યાં સંપ છે, જ્યાં હક છે, ત્યાં એક જ પળમાં અંધારું થઇ જાય ? એ સપનાઓ વિખાઈ જાય. એ સપનાનું અસ્તિત્વ જ ના રહે ત્યારે શું? શું કરવું ત્યારે? ફરી સપના જોવા અને ફરી અંધારાની રાહ જોવી ? કે પછી અંધારાના ડરથી સપના જ ન જોવા ? એવું જ આપણું અસ્તિત્વ છે જન્મ લીધો જીવ્યા, મહેનત કરી, સફળ થયા, નામ મળ્યું, વાહ વાહ મળી, ખુશી મળી, પ્રેમ મળ્યો, અંજવાળું મળ્યું, ને છેવટે મર્યા. અને જો આ બધું ના મળ્યું તો ફરી જન્મ્યા અને વળી પાછી એ જ જીવનની રમત ચાલુ રાખી. એ જ જીવનની રમતમાં હોઈને કે જેમાં નાચો અથવા તો નચાવો. કોઈના થી હસો અથવા કોઈના ઉપર હસો. ખેર ચાલો અંજવાળા કે અંધારા ને શોધવામાં નીકળી પડીયે. જોઈએ શું મળે છે. 😊

कल्पना

उसकी आँखों में हमे अपनी दुनिया दिखाई देने लगी..

उसके होंठो पर हमे अपनी खुशिया दिखाई देने लगी..

मेरी धड़कन में अब उसकी तस्वीर बसने लगी…

पता ना चला कब कैसे…

चलते चलते मेरी तक़दीर बनने लगी...

हां और ना के साथी

कभी तेरी दहलीज तक नहीं आऊंगी 

चाहके भी कभी तुझे अपना नहीं कहूँगी

खुद मिट जाउंगी खुद मर जाऊँगी 

तेरे लिए तो सौ झूठ बोल जाउंगी

याद रखना 

तेरी हर एक हा में हा थी 

और हर एक ना में ना थी

व्यक्तित्व की पहचान

आज तक यही कहा है और यही कहूँगी में मैं हूं। ना आज और ना कल मैं तुम नहीं हो पाऊंगी। जैसे तुम्हारी सोच तुम्हारा काम, उठना, बैठना, खाना, रहना,तुम्हारे मित्र तुम्हारा परिवार और तुम्हारा व्यक्तित्व...वह सिर्फ तुम हो..
वैसा ही मेरा शरीर,मेरी सोच, मेरा काम वह मेरा व्यक्तित्व है... वह सिर्फ मैं हूं। जरुरी नहीं है की हम एक हो..
जरुरी नहीं है की जैसा तू सोचता है वैसा ही मैं सोचती हूं और हा सुनो वह इसलिए क्युकी व्यक्तितव अलग है तुम तुम हो और में मैं हूं...

“One mistake of my life”

 “One mistake of my life”

Concept by Alisha vaghasiya

Email ID alishapatel610@gmail.com

Yah story me tin major character hai.. Aur dusre minor character hai. Do male character aur ek female character hai. Usme ek ka name Abhinay hai, dusre ka Abhiraaj hai. Female character ka name Sonali hai. Kahani me Abhinay as a writer hai, Article likhta hai. Wo kahi ghumne gaya hai waha coincident usee sonali ko milna hota hai. Sonali top level ki model hai. Abhinay sonali ko kehta hai ki usee sonali par article likhna hai. Wo kaise bhi karke sonali ko article ke liye manata hai. Sonali apni story Abhinay ko sunati hai.. Kaise wah struggle karke iss mukam tak pahochi hai. Sonali apne boyfriend ke bare me batati hai.. Collage me uska ek boyfriend tha uska nam Abhiraaj hai. One night sonali and Abhiraaj meet and have sex. After that Abhiraaj goes to another city to do business. Yaha Sonali pregnant hai.. thode din bad sabko pata chalta Hai.. samaj me badnaami hoti hai. Sonali ke father sehan nahi kar paate Hai. aur accident me uski death ho jaati hai. Ma ki heart attack me death ho jaati hai.. Bhai Sonali ko ghar se nikal deta hai. Sonali Abhiraaj ko dhundhne Mumbai jati hai. Sonali lives in Mumbai with her friend Kavya. Kavya works in a dance bar. She earns her living by working in a dance bar. Sonali also goes to work in the dance bar while she is pregnant. After a few days Sonali ek bacchi ko janam deti hai. Sonali kaam karne jati hai.. Aur aaya ghar me bachi ko sambhalti hai. Then in compulsion, sonali also works with a customer from whom she gets extra money. Thus time has passed. One day Sonali’s health

 has deteriorated. Sonali is infected with HIV. Sonali has a lot of money at the time. Uss vakt sonali top level ki model ban chuki hai. Abhiraj ko dhundhti hai, par kahi milta nahi hai. Yaha pe Abhiraj fasionstudio ka owner hai. One day Sonali goes to Abhiraj’s studio for some work. Sonali is happy to see Abhiraj. Vaha sonali ko pata chalta hai ki Abhiraj ne bahut ladkiyo ko dhoka diya hai. She is sad to hear about Abhiraj. Sonali sochti hai ki Abhiraj aisa nahi hai sab usko fasa rahe hai. Par ek din sonali abhiraj ki party me jati hai. Waha sonali apni bacchi Ruhi ke bare me batane vali thi, par waha sach kuch aur hai. Abhiraaj ne kisi ke sath shadi karli hai aur uski ek beti bhi hai. Seeing all this sonali is apset. Then she realises that Abhiraj is cheating with all the girls. Party me dance karte hai tab Abhiraaj ko sonali pasand aa jati hai, par usko pata nahi hai ki collage me uski jo girlfriend thi vahi sonali uske samne hai... kyuki sonali ka look change ho gaya hai.. Present me Anhinay sonali care karta hai, uski medicine lana, hospital le jana Ruhi ki care karta hai. Usko apne ghar le jata hai family me sabko milata hai. Aur Sonali ke sath Abhinay khush hai aur uski bimari ki vajah se dukhi bhi hai. Sonali batati hai ki party ke bad Abhiraaj ko sonali kisi bhi kimmat me chahiye. One day sonali agrees with Abhiraj and goes to the room with him. Once again both are connected physically. Abhiraaj woke up in the morning and he read sonali’s report. Abhiraj is shocked to read the medical report. Hotel me aane se pehle sonali meet to ka movement chala ke aati hai. Room me dono ke bich

 bahot bahas hoti hai. At that time the media and police went out to find Abhiraj. Present me Abhinay Sonali ko pyar karne lagta hai, par sonali ko pyar par trust hi nahi hai isliye vah sonali ko kah nahi pata hai, aur sonali ki jyada care karne lagta hai.Past me sonali Abhiraaj pe chillati hai aur kehti hai don't worry mera pyar jutha nathi tha main tumhe maut me muh nahi jane de sakti. Abhiraj ko pata chalta hai ki vah sonali hai usko pahechan jata hai. Sonali uss par condom ka box fekti hai aur kehti hai chill jo bhi hua hai safety se hua hai. Tab police aa jati hai aur Abhiraaj ko le jati hai. Sonali bhi vaha se nikalti hai. Phir sonali apni beti Ruhi ko leke mumbai se dur dusre city me chali jati hai. Ek din kahi ghumne jati hai aur vaha use Abhinay milta hai, aur usee apni kahani kehti hai. One day sonali dies in Abhinay’s lap. Abinay is deeply saddened by Sonali’s death.